Verwennerijtjes

Vorige week won ik een verrassing bij Rita. Ga er zeker ook eens kijken, ze maakt prachtige dingen! Zaterdag kreeg ik een telefoontje of ze het pakje misschien even mocht komen brengen omdat het kialapunt gesloten was. Natuurlijk, plezant om je eens in het echt te zien! Dit is wat ik in mijn pakketje vond:

• een kerstkaartje;
• een notitieboekje met kleine cupcakes er op;
• verschillende lapjes stof;
• cirkeltjes en vulling om pompoentjes te maken;
• en last but not least, één van haar bekende kaboutertjes, die vind ik ECHT geweldig plezant!

Ook kwam ik nog van haar te weten dat er maandelijks een haak/breiclubje is in een zaaltje vlakbij mij thuis. Interessant om er dan eindelijk eens goed mee te beginnen?!

Bedankt Rita, ik heb genoten om het uit te pakken, nu kan ik er nog van genieten om er mee aan de slag te gaan!

Een droom die uitkwam!

Tot nu toe stikte ik met een Singer Confidence 7465. Toen ik gestart ben met naailessen, werd dat mijn verjaardagscadeau. Hij was mijn trouwe maatje, maar ondertussen zijn de naaiskills iets verder gevorderd. De machine voldeed zeker, maar bij onder andere zeer dikke lagen stof, kreeg hij het toch moeilijk. Waarschijnlijk zet ik hem te koop.

Ondertussen droom ik al een tijdje van een zwaardere naaimachine en liefst een Bernina. Op de naailes stikken we met een Bernina 350 en ik werk er heel graag mee. De verjaardagscenten van dit jaar werden in een enveloppe verzameld om mijn droom over waarschijnlijk een LANGE tijd te kunnen doen uitkomen aangezien de Bernina's nogal kostelijk zijn. Dromen houdt ook in om regelmatig eens op zoek te gaan op tweedehandssites. Je weet nooit wat je tegenkomt, toch?!

Maandag was blijkbaar mijn lucky day, ik zag een zoekertje verschijnen voor een Bernina 530 (winkelwaarde €1800). Ernaast stond: bieden vanaf €600. Huh?! Een mailtje werd verstuurd en dat bleek dus echt de vraagprijs. Ik was de eerste geïnteresseerde en kreeg voor eventjes de prioriteit.

De mevrouw heeft een naaiwinkeltje voor retouches en werkt met vijf verschillende naaimachines. Ondertussen had ze een nieuwe machine bijgekocht en de Bernina was in dubbel gebruik.
Mijn grootste twijfel was dus of het wel zo interessant was om een naaimachine over te nemen die waarschijnlijk toch een heel aantal uren gestikt heeft... Uiteindelijk leek het risico me niet zo groot, Bernina staat toch voor kwaliteitsvolle machines dus die zouden er toch moeten tegen kunnen.

Er op af! Ik mocht de machine uitgebreid testen en alle snufjes leken me nog perfect te werden. De steken waren regelmatig, de naald reageerde op alle posities, de computer reageerde perfect...
En dan de beslissing, doen of niet doen? Ik denk dat ik er nog lang spijt van zou gehad hebben als ik mijn kans hier nu niet gegrepen had...

Natuurlijk zijn er hier en daar gebruikssporen, de machine is niet nieuw, maar ik ben toch ECHT gelukkig! Het is een machine waar ik zelfs niet van had durven dromen, de winkelprijs had ik er nooit voor kunnen betalen, het blijft uiteindelijk een hobby. Ziet ze eens blinken op mijn livingtafel:

Voorlopig heb ik nog geen tijd gevonden om iets te maken, maar ik amuseerde me wel al een beetje met het uitproberen van de verschillende siersteken.

Nu moet ik wel nog op zoek naar een persvoet voor automatische knoopsgaten en een blinderitsvoetje. Die waren niet standaard inbegrepen en het zijn er toch twee die ik regelmatig eens gebruik... De verjaardagscenten en mijne nieuwjaar zijn dus al welbesteed me dunkt!

Op naar de volgende maaksels met mijn nieuwe bondgenoot!
Fijn kerstfeest aan jullie allemaal!

Voor appelen en peren - take one

Zoals velen onder jullie sprak het dames T-shirt uit Zo Geknipt! 2 mij al van in het begin aan. Ik durf zelfs zeggen dat het één van de hoofdredenen was waarom ik dit boek zo graag in mijn collectie wou. Lang leve mijn verjaardagscadeau!

Zo gezegd zo gedaan, een nieuw T-shirt ging het worden. Ik ging aan de slag met mijn rekenmachine en tekende het patroon uit volgens de berekende maten. Een wiskundeknobbel heb ik nooit gehad en cijfertjes spreken me veel minder aan dan talen, dus ik vrees dat daar het schoentje wringt.

Vorige week maandag dacht ik even dat het een versie voor de vuilbak ging worden. De lengte lag ver buiten mijn “comfortzone” en de mouwen spanden toch wel heel hard. Voor de rest paste het eigenlijk perfect. Mijn reken- OF meetskills hebben het volgens mij eventjes laten afweten aangezien ik nog geen enkele versie zag passeren met te nipte mouwen! De schuld ligt dus volledig bij mij en absoluut niet bij het ingenieuze patroon.

Omdat ik tot op dat punt toch wel tevreden was over het resultaat, wou ik niet opgeven. De mouwen moesten er aan geloven en werden terug losgetornd. Ik knipte een “spie” om er tussen te stikken zodat ze iets ruimer werden. Opnieuw gepast, goedgekeurd en afgewerkt. De spie zit verstopt onder mijn armen, dus niemand die dat ziet… (kijk gerust eens na of het jullie opvalt)

Mijn volgende probleem was de lengte. Een gevoel van constant aan het T-shirt trekken kwam opzetten en ik knipte een band die dubbel zo hoog was als voorzien. Ook dat bleek de perfecte oplossing! 

De knoopjes liet ik achterwege in dit exemplaar, ik vond de band met het splitje op zich een plezant accent. Halskettingen heb ik in maten en soorten dus dat vond ik voldoende om het geheel te breken. Benieuwd naar het resultaat? Voilà:

Met dank aan mijn collega voor het maken van de foto. :-) 

Eind goed, al goed, ik produceerde een T-shirt dat volledig naar mijn zin is. Voor mijn part is het een aanrader! Alvorens aan take two te beginnen, ga ik denk ik maar eerst opnieuw aan de slag met meetlint en rekenmachine… 

Op mijn lijf geschreven zetelgarnituur!

Dat ik een zwak voor uiltjes heb, is denk ik geen geheim meer. In mijn vriendenkring hebben ze dat natuurlijk ook opgemerkt dus op mijn verjaardag kreeg ik dit lapje stof cadeau:

Zelf hadden ze een tas in gedachten, maar toen ik deze stof zag, voelde ik meteen de drang om er nieuwe kussens van te maken. De mooie bruine kleur past perfect bij onze chocoladebruine zetel! Ik kreeg een lapje van 60 cm, maar de stofbreedte was wel 2,50m, echte dikke gordijnenstof dus. De maten waren perfect om er deze twee kussens uit te maken:

Het werden eenvoudige hoezen met achteraan een flap, zonder meer. Omdat het zo'n zware stof was, staan ze perfect en had de flap geen extra sluiting nodig. De kamsnaps mochten dus in de schuif blijven deze keer... Uit de restjes krijg ik misschien nog NET de Syrië tas van Riet, fingers crossed!

Verder passeerde Sinterklaas vorig wekeend in Kumtich, wij zijn duidelijk allebei zeer braaf geweest!

Bij mijn schoonouders was de Sint ook langs geweest, dit prachtige kussen lag mij op te wachten. De perfecte match met mijn verjaardagskussens! 

Die uilen hier krijgen een luizenleven broederlijk naast elkaar in de zetel...

Naaien voor mini's - deel 2!

Na het slabbetje van vorige blogpost, ging ik aan de slag met het gratis patroontje van Emma en Mona voor een babylegging.

Het kleine meisje in blijde verwachting van een nieuw broekje is de lieve Elise.

Onlangs ging ik winkelen met haar mama en het bleek een ware zoektocht om een mooie rode legging te vinden. Er ging bij mij meteen een belletje rinkelen want eerder maakte ik al eens een rood vestje in sweaterstof. De restjes waren nog ruim voldoende om babybilletjes te voorzien van een rood exemplaar!

Zo gezegd, zo gedaan. Het patroon werd afgeprint en aan elkaar geplakt en ik kon aan de slag! Het is een eenvoudig broekje om te maken. Ik koos voor de versie met elastiek. Het enige prutswerkje was het omzomen van de mini broekpijpjes. Het resultaat mag er zijn, al zeg ik het zelf!

Het resultaat:

En Elise die fotomodel mag spelen, hoe schattig is ze?!