Ongeluk komt nooit alleen...

In mijn vorige blog berichtje konden jullie al lezen dat mijn leven momenteel niet over rozen loopt... Er wordt altijd gezegd dat een ongeluk nooit alleen komt en ook dat heb ik aan der lijve mogen ondervinden.

Emotioneel ga ik door een moeilijke periode en nu heeft mijn fysiek het ook eventjes laten afweten... The place to be op dit moment is het Imeldaziekenhuis in Bonheiden. Hopelijk mag ik morgen of zaterdag naar huis na een lange week hier...

Niets om jullie al te grote zorgen over te maken,het is mijn galblaas die het nodig vond om steentjes te kweken en rond te sturen door mijn galwegen. Met als gevolg: galcrisis.
Ondertussen werden er twee ambetant steentjes uit de kanalen verwijderd,  maar de galblaas moet er ook nog uit.  Dat zal voor over enkele weken zijn omdat ik een alvleesklierontsteking opgelopen heb door de vastzittende steentjes. De komende weken is strikt vetvrij eten de boodschap om nieuwe crisissen te vermijden. Geen koekjes meer voor mij!

In het ziekenhuis liggen is gelijk aan bezoek krijgen. Het enige fijne aspect per dag is het bezoek! Ik moet zeggen dat ik toch wel verwend werd. Dit is wat ze mij meebrachten:

Vrolijke kaartjes

Mijn lievelingsbloemen:

Een knuffeltje dat gekke geluidjes maakt en van mama Son een zelf gebreide kat! Zo plezant vind ik ze...

De befaamde witte pralines waar een vriendin mee aankwam, heb ik dus jammer genoeg retour moeten sturen!

Ook deze week heeft de naaimachine dus op stal gestaan . Nu hoop ik toch echt om snel opnieuw creatief te kunnen zijn!