Gisteren was het mijn favoriete dag van het jaar, mijn verjaardag. 26 jaar ben ik geworden, ik vind het dus nog altijd fijn om te verjaren! Genoten heb ik: een stralend zonnetje, vele verjaardagswensen, fijn gezelschap, meer moet dat niet zijn.
Over mijn outfit heb ik niet lang moeten twijfelen. Mijn naailesproject was net op tijd af. Maandagavond werkte ik de mouwen, de halsbies en de zoom nog af et voilà, het werd meteen gebombardeerd tot verjaardagskleedje!
Dit keer werd het de City Dress van La Maison Victor. Het werd een versie zonder mouwen, dat sprak me meer aan dan een halflange mouw. Ik vind dat makkelijker om te combineren met een vestje. Dit is het resultaat:
Zowel in het voorpand als in het rugpand werd de stof doorgeknipt. Daardoor was het patroontekenen wel een serieus werkje met veel verschillende stukjes, of dat was toch mijn ervaring...
Ik gebruikte een iets zwaardere tricot die ik eigenlijk gekocht had voor een t-shirt, met een beetje puzzelwerk kreeg ik er toch dit kleedje uit. Veel overschot was er niet meer!
Verder lag dit ook nog op mij te wachten aan de ontbijttafel:
Het was alvast de juiste vorm en JAWEL, het was een Zo Geknipt! 2. Dit had ik echt niet meer verwacht na mijn splinternieuwe gsm dus ik sprong een gat in de lucht. Ik mag wel zeggen dat ik heel erg verwend ben geweest deze keer.
Wie verjaart, trakteert, dat is hier toch de gewoonte. Dit zijn de traktaties tot nu toe geworden:
Banaan-chocoladecakejes en vanillecakejes voor de vrouwen van de naailes. (Op dit moment staat er een tweede lading in de oven voor de toneelkring...)
Verse pannenkoeken voor oma, opa en tante Gusta.
Hopla, het is weeral voorbij!
