Een tweede poging liet dus niet lang op zich wachten. Die versie belandde meteen en zonder woorden in de kleerkast van mijn Mutti nadat ze onder de naaimachine uitgerold kwam. Op naar een derde exemplaar dus!
Gewapend met een gefinetuned patroon en een prachtige lap retro stof, die ik buit maakte in de kringwinkel, ging ik aan de slag. Dit keer liep alles zeer vlot, derde keer, goede keer?!
Het mag gezegd, ik ben fan van diolen. Wat een plezier om mee te werken! De print stond me meteen aan, lekker vrolijk. De lente komt stilaan piepen in de tuin, ideaal weer om mijn t-shirt (dat toch al enkele weken af is) op foto vast te leggen. De struik is alvast assorti:
Conclusie? Volgens mij gaan er zo nog volgen... Ah ja, een vrouw moet toch iets hebben om aan te doen?!