Met de trein zou je er al zijn...

Vorige zondag was het de laatste werkdag van mijn vader als treinbestuurder. Voor hem was het een droomjob die hij 35 jaar lang met passie uitgevoerd heeft. Ondanks de onmogelijke werkuren was het een job die hij heel graag deed. Hij is geen enkele dag tegen zijn zin vertrokken.

De laatste rit zit er nu op en dat konden we toch niet ongemerkt voorbij laten gaan?! Vrijdag kreeg ik het idee om koekjes te bakken in de vorm van een locomotief. Zo gezegd, zo gedaan? Natuurlijk!

1 klein probleem: ik had geen uitsteekvormpje in de vorm van een trein/locomotief. Geen probleem, DACHT ik! Na ettelijke stops in winkels in en rond Tienen had ik nog steeds geen treintje gevonden...
Ik zag mijn idee al in rook opgaan en verloor bijna de hoop... 1 telefoontje redde mijn plan, Kookhuys Mafrans in Leuven to the rescue! Natuurlijk hadden zij uitsteekvormpjes in de vorm van een locomotief. (toen ik daar kwam, zag ik zelfs een volledig draairek vol met verschillende vormpjes, een hele openbaring na enkel de typische "kerstvormpjes")

Hij reed naar huis met gemengde gevoelens, maar kan nu op weg naar de volgende bestemming: zijn pensioen.

De vrolijke noot die ik hem ook nog gaf:

Deze houten trein hebben we zondag nog voor een appel en een ei op de kop kunnen tikken op een rommelmarktje. Ik vond het een prachtige trein en hij kon er gelukkig mee lachen!